سلام  

من یک نوجوانم

سرشار از زندگی، سرشار از احساس ، بیزار از نصیحت شنیدن های تکراری،

عاشق تفریح وسرگرمی های سالم 

عاشق مادرم، عاشق پدرم و البته برادر کوچکم که اکثر وقت ها فکر می کنم پدر ومادرم او را به من ترجیح می دهند.

خودشون که می گن نه ولی خوب احساسم  طور دیگری می گوید .

نمی دونم چرا تازگی ها خیلی زود رنج شده ام ، با هر حرف دیگران از کوره در می روم ، مامان دائم می گه خودت را کنترل کن !

ولی انگار خودش هیچ وقت توی سن من نبوده که 

احساسات مرا درک کنه .

همیشه دنبال گوشی بودم که بدون چشم داشت وبا آرامش کامل حرف های مرا بشنوه و

فقط بشنوه و از هر حرفم صد تا حرف بیرون نیاره وباز تحویل خودم  بده ،نه تنها حالم را  بهتر نکنه  صد برابرهم  بدتر ش کنه.

دیدم کجا از یک صفحه ی شخصی بهتر ، هم حرفام را می زنم هم توی مسابقه ای هم خودمرا سنجیدم .

هنوزم تصمیم نگرفتم راجبه کدام موضوع پرسش مهر تحقیق کنم وبنویسم و حالا ...

فعلا خدانگهدار.